OMG! I'm OMW to Brazil!

Eventjes was de reiskriebel verdwaald. De weg kwijt, in een oord waar het niet eerlijk leek zoiets tofs te gaan doen: avonturen beleven in deze mooie, geweldige wereld, omdat die er momenteel zo afgrijselijk bij staat op sommige plekken. Tranen om beelden en berichten van de aanslagen van de afgelopen dagen, soms afkomstig van dierbare vrienden die er dichtbij waren. Hypocriet en naïef misschien, wetend dat dit op veel plekken zo vaak gebeurt en zelfs ‘normaal’ is. Blijkbaar wordt zoiets pas heel echt (voor mij) als ik het zelf bijna kan voelen. De wanderlust was even spoorloos. “Als het zó moet, laat dat droomleven dan maar zitten joh..”

Ha! Dus mooi niet hè, dat ik wie dan ook die macht geef! Een rondje get2gethers met mijn Hollandse matties en familia zit vers in m’n mentale rugzak en mijn Mokums paradijs in goede handen achtergelaten. Buckled up door Transavia en na m’n leven weer in 55 liter weten samen te vatten, voel ik het gelukkig weer. Voor de volle 100%. De vrouw naast me heeft geen kind aan me; dit keer geen kletspraatjes, niks. Dit eerste stukje wil ik heel bewust alleen meemaken. Socializen komt straks wel weer, weet ik.

Anderhalf jaar terug ben ik 100% gaan ZZP’en. Schrijven, communicatieprojecten uitvoeren, managers assisteren, events managen en nog meer leuke dingen; dat kan ook  prima zonder contract én vaste locatie, dacht ik zo. Freedom to the max! (Promopraatje tussen haakjes: zakelijke website komt zo snel mogelijk!)

Vandaar dat ik de hele vlucht alleen maar belachelijk kan grijzen om het gevoel dat ik nu heb. De komende maanden – vraag me niet hoeveel – reis ik en werk ik. Niet teveel van het laatste natuurlijk, want veel uren draaien vanuit een hangmat is niet goed voor je rug. Een goede werk-reis-balans vinden is dus key!

Verder is het plan eigenlijk dat er geen plan is, behalve dat ik nu in een vliegtuig naar Gran Canaria behoor te zitten (check). Omdat ik daar over 2 dagen aan boord ga van een cruiseboot. Naar Brazilië. BRAZILIË!

“En daarna?”, is de vervolgvraag dan vaak. “Daarna”, zeg ik dan, “daarna zien ik het nog wel”. Laat de wind mij maar ergens heen wapperen. Destination unknown.

Kijken jullie in de tussentijd alsjeblieft uit daar? Anders komen jullie maar allemaal naar het altijd veilige Zuid-Amerika.

I keep jullie on the height from hier, yes?!

OK – Doei